فاجعه بزرگترین تجاوز گروهی به زنان در آلمان اشغال شده

جایی که در کمترین آمار، بیش از ۲ میلیون زن آلمانی توسط سربازان کمونیست فاتح ارتش سرخ شوروی مورد تجاوز قرار گرفتند. تصویر از آرشیو کتابخانه‌ی کنگره‌ی آمریکا: دو زن و سه کودک آلمانی از مجموعه قتل عام و تجاوز گروهی چند هزار نفره‌ی Metgethen massacre در منطقه‌ی Königsberg ابتدا مورد تجاوز قرار گرفته و سپس کشته شده‌اند.
در سال ۱۹۵۳ کتابی به نام «زنی در برلین a woman in berlin» چاپ شد که خاطرات یکی از شاهدان ناشناس تجاوز بزرگ mass rape در طول ماه‌های آوریل تا ژوئن ۱۹۴۵ در آلمان بود، نویسنده‌ی این کتاب تا سال ۲۰۰۳ ناشناس بود و بعدها مشخص شد که این شخص مارتا هیلرز marta hillers روزنامه‌نگار آلمانی است که در سال ۲۰۰۱ از دنیا رفته است. آنتونی بیوور در مقدمه‌اش بر این کتاب می‌نویسد: “به دلایل واضحی تعداد دقیق زنان آلمانی‌ای که بعد از شکست آلمان در جنگ دوم جهانی مورد تجاوز گروهی توسط سربازان ارتش سرخ شوروی قرار گرفتند هیچ‌گاه مشخص نشد؛ اما در یک باور کلی، تعداد ۲ میلیون نفر از زنان -eight to eighty هشت تا هشتاد ساله‌ آلمانی مورد تجاوز قرار گرفتند. و این شامل زنان لهستانی و شورویایی نیست که ویرماخت Wehrmacht (ارتش نازی) آن‌ها را به اردوگاه‌های کار آلمانی آورده بود”.
آنتونی بیوور ادامه می‌دهد: «اما آمار زنانی که در برلین مورد تجاوز قرار گرفتند، احتمالا از همه قابل اطمینان‌تر است. بر اساس آمار دو بیمارستان اصلی در برلین، فقط در طول فتح برلین و پس از آن نزدیک به ۹۵ تا ۱۳۰ هزار زن و دختر در برلین مورد تجاوز گروهی سربازان کمونیست قرار گرفتند. این آمار به سختی می‌تواند غیر واقعی باشد، وقتی در نظر بگیریم در مواردی هزار زن و دختر فقط در یک مجتمع آپارتمانی سایز متوسط، جایی که نویسنده (مارتا هیلرز) زندگی می‌کرد، مورد تجاوز قرار گرفته‌اند». الکساندر سولژنیتسین کبیر، نویسنده‌ی بزرگ شورویایی و برنده‌ی نوبل ادبیات که هشت سال را به دلیل افشای جنایات استالین در اردوگاه‌های کار اجباری شوروی (گولاگ) زندانی بود و در زمان جنگ دوم جهانی یکی از سربازان ارتش سرخ بود در این باره می‌نویسد: «همه‌ی ما خوب می‌دانستیم که اگر زن یا دختری آلمانی است، یعنی می‌توان ابتدا به او تجاوز کرد و سپس با یک گلوله کارش را ساخت».
یکی از سربازان اهل شوروی که در فتح برلین حضور داشت به سوتلانا الکساندرونا الکسیویچ نویسنده برنده نوبل ادبیات می‌گوید: «دخترهای آلمانی رو گیر می‌آوردیم و ده‌ نفره به یکی تجاوز می‌کردیم، تعداد زن‌ها خیلی کم بود، خیلی‌ها از ترس ارتش شوروی فرار کرده بودند. جوون‌ترها رو هم انتخاب می‌کردیم، منظورم دوازده سیزده ساله‌هاست. اگه گریه می‌کرد کتکش می‌زدیم، یه چیزی تو دهنش می‌چپوندیم تا ساکت شه. برای اون دردآور بود و برای ما خنده‌دار. عجیب بود، من پسری از یه خونواده‌ی تحصیل‌کرده بودم مثلا. فقط نمی‌خواستیم دخترهای خودمون (پرستارها و سربازان زن) ببینن داریم این کار رو می‌کنیم، جلوی اون‌ها یک کمی معذب بودیم».

والتر ژاپوتسنی Walter Zapotoczny نویسنده در کتاب خود به نام «فراتر از وظیفه beyond duty» می‌نویسد: «حتی زنان شورویایی (سربازان) هم با تجاوز به زنان آلمانی مخالفت نکردند. این حتی برای آن‌ها یک‌جور سرگرمی بود». بر اساس گفته‌های شاهدان دیگر، در این میان زنان و دخترانی نیز بودند که با شنیدن خبر پیشروی ارتش سرخ، سرنوشت خود به عنوان یک زن در میان لشکر شکست‌ خورده را حدس زده و به زندگی خود پایان می‌دادند. تصویر: دو زن اتریشی با شنیدن خبر نزدیک شدن ارتش سرخ خودکشی کرده‌اند،
اتریش سال ۱۹۴۵. گزارش‌های بیمارستانی همچنین نشان می‌دهد که در طول چند ماه تجاوز بزرگ هزاران زن و دختر، روزانه برای سقط جنین حاصل از این تجاوز‌ها به مراکز بیمارستانی مراجعه می‌کردند. ناتالیا گسه Natalya Gesse خبرنگار جنگی شورویایی که شاهد این اتفاقات بود می‌نویسد: «سربازان شوروی به سن و سال قربانیان خود اهمیتی نمی‌دادند. سربازان شوروی به هر دختر هشت تا زن هشتاد ساله‌ای تجاوز می‌کردند. این یک ارتش از متجاوزان جنسی بود». بر اساس برخی آمار، چیزی نزدیک به ۲۰۰ هزار زن و دختر آلمانی در جریان این تجاوز بزرگ به قتل رسیده، خودکشی کرده یا به دلیل شیوع بیماری‌‌های جنسی، جان خود را از دست دادند. شاهدان عینی می‌گویند، برخی از زنان قربانی تا بیش از ۷۰ بار هم مورد تجاوز سربازان شوروی قرار گرفته‌اند. بسیاری این تجاوز را به نوعی «انتقام‌گیری» سربازان شوروی از آلمانی‌ها می‌دانند که با شروع کردن جنگ به سرزمین شوروی تجاوز کرده‌ بودند.
بسیاری از این سربازان رای چندین سال (تا چهارسال) را در جبهه‌های جنگ بوده و بر اساس خاطرات بازماندگان “زنی را به چشم ندیده بودند” و این غریزه‌ی حیوانی آنان را به شدت بالا می‌برده است. یک سرگرد ارتش سرخ به یک خبرنگار بریتانیایی گفته بود: «سربازان ما آن‌قدر گرسنه‌ی جنسی بودند که به پیرزن‌های ۶۰، ۷۰ و ۸۰ ساله هم تجاوز می‌کردند. که اگر مایه‌ی خوشحالی آنان (پیرزنان آلمانی) نبود، حداقل مایه‌ی تعجبشان بود». اما مسئله فقط سربازان سرخودی که غریزه‌ی حیوانی داشتند نبود.
ایلیا ارنبورگ Ilya Ehrenburg نویسنده، روزنامه‌نگار و تبلیغات‌چی شورویایی نوشته بود: «از زور استفاده کنید و غرور نژادی این زنان آلمانی را مچاله کنید، این‌ها غنیمت‌های جنگی و حق شما هستند». مساله این‌ جا بود که حتی زنان شورویایی که توسط آلمان‌ها اسیر شده و در کمپ‌های کار اجباری اسیر بوده و با پایان جنگ آزاد شدند هم از این تجاوزها در امان نبودند. ارتش متجاوزین به هیچ زنی رحم نمی‌کرد. می‌گویند بعد از آن‌ که شکایات رهبران ارتش متفقین در مورد رفتار سربازان شوروی با زنان آلمانی بالا گرفت، استالین گفت: «اگر سربازی که هزاران کیلومتر را از میان خون و آتش تا قلب برلین پیش رفته است، با یک زن آلمانی خوشحال می‌شود، خب او را درک کنید».

The post فاجعه بزرگترین تجاوز گروهی به زنان در آلمان اشغال شده appeared first on لیدیز.