مکارم به دنبال نشان دادن چهره جدیدی بین قالیباف و نجفی است

چه خوب، چه بد بعد از دوبار استعفای محمد علی نجفی، شهردار سابق تهران، برابر قانون اعضای شورای شهر تهران رای به سرپرستی سمیع الله حسینی مکارم دادند، تا بعد از 7 ماه فعالیت تیم جدیدی مدیریتی شهر تهران، نظم اداره شهر به هم نریزد. هر چند در آن زمان نیز معاون مالی و اقتصاد شهری به رغم وجود کاندیداهای زیادی که برای گرفتن سرپرستی شهرداری تهران برخی از اعضا مخالف این انتخاب بودند؛ اما 21 عضو شورای شهر تهران تصمیم گرفتند تا وی تا زمان انتخاب شهردار هفدهم پایتخت اداره این مسند را برعهده بگیرد.

به گزارش تیتر شهر: زمانی که در شورای شهر تهران رای گیری ها تنها نام سمیع الله حسینی مکارم را به عنوان سرپرست شهرداری تهران تا اطلاع ثانوی مشخص کرد؛ معاون مالی و اقتصاد شهری شهرداری تهران آنقدر خوشحال بود که فاصله بین اعلام نامش تا اعطای لوح سرپرستی اش به یک دقیقه نیز نرسید و این شعف قابل توجه سرپرست شهرداری تهران باعث شد تا محسن هاشمی به شوخی به وی بگوید: چه زود رسیدید؛ نکنه پشت در ایستاده بودید؟

به هر حال برای هر کدام از مدیران سرپرستی مجموعه بزرگی مانند شهرداری تهران که عملکرد کاری اش به گفته شهردار پانزدهم تهران یعنی محمد باقر قالیباف به اندازه 4 وزارتخانه است؛ امتیاز درخشانی محسوب می شود ولو این سرپرستی برای چند ساعت باشد به مانند سرپرستی مصطفی سلیمی و یا به مدت یک ماه باشد به مانند دورانی که سمیع الله حسینی مکارم در حال طی کردن آن است.

اینکه مکارم تا قبل از انتخابش به عنوان سرپرست تا به این حد از نزدیک روی تهران و مسائل مربوطه شناخت نداشته، و اکنون با بازدیدهای گاه و بی گاهی که برگزار می کند، سعی دارد علاوه بر شناخت تهران و مدیریت آن جایگاه خود را در بین مردم و البته مدیران شهری باز کند.

البته در شرایط کنونی این بازدید ها یک حسن نیز دارد، اینکه سرپرست شهرداری که اتفاقا معاون مالی این مجموعه را نیز برعهده دارد، از نزدیک به ضرورت پرداخت به موقع منابع مالی اشراف بیشتری پیدا می کند.

اما قرار گرفتن نام مکارم در بین 7 گزینه شهردار تهران نیز در این میان اهمیت ویژه ای دارد. اینکه تا قبل از مکارم افرادی که شهرداری تهران را حداقل در دو دهه اخیر اداره کرده اند، چهره های سیاسی ای بودند که به دلیل اهمیت شهرداری تهران از نظر سیاسی و اجتماعی، این جایگاه را بهترین سکوی پرتاب به سمت پاستور  می دانست و برخی از این افراد توانستند به هدف نهایی خود برسند و برخی نیز در تب پاستور خود را به یک مهره سوخته تبدیل کردند.

اینکه شهردار تهران باید قدرت چانه زنی و ارتباط با مدیران دولتی را داشته باشد؛ صحبت زیاد پیچیده ای نیست. لابی با سازمان های دولتی برای تحقق بودجه شهرداری و همکاری بین سازمانی یکی از نیازهایی است که هر چند در زمان شهردار چهاردهم و پانزدهم عملی نشد و همین خلاء شکاف بین دولت و شهرداری تهران را بیشتر کرد، اما در مدت 6 ماه فعالیت محمد علی نجفی شهردار شانزدهم تهران این ارتباط به لحاظ همسویی دولت و شهرداری دوباره از سر گرفته شد و شهردار تهران پای ثابت جلسات هیات دولت شد.

اما سمیع الله حسینی مکارم بیشتر از آنکه یک چهره شناخته شده با پس زمینه سیاسی باشد صرفا یک مدیر رده میانی بوده است که در این دوره به عنوان معاون شهردار تهران انتخاب شد و کمی بیشتر از یک مدیر رده میانی در تیر راس اخبار رسانه ها قرار گرفت. اما این تغییر جایگاه مدیریتی نیز نمی تواند عاملی بر لابی گری وی با دولت بر سر مسائل شهری باشد.

البته شاید بتوان گفت یکی از امتیازاتی که مکارم در مقایسه با سایر کاندیداهای صندلی شهرداری تهران دارد، این است که وی سعی خود را برای برقراری ارتباط صمیمی و چهره به چهره با شهروندان می کندف گپ و گفت هایی که وی در زمان بازدیدهایی که در دو هفته اخیر با کارگران مترو، شهروندان در بازار، خیابان سی تیر و... انجام داده است، باعث شده تا حداقل بخشی از شهروندان چهره وی را به عنوان یک مدیر ارشد شهرداری دیده باشند.

البته روشی که وی در برقراری این ارتباط انتخاب کرده، بی شباهت با بازدیدهای گاه و بی گاه محمد باقر قالیباف، شهردار پانزدهم تهران ندارد. البته با این تفاوت که مکارم در بازدیدهای اخیرش دیگر با یک چهره ناشناس به  بازدید از محله های شهر و آسیب های زیر پوستی شهر تهران نرفته است و از سوی دیگر قالیباف قبل از اینکه شهردار تهران و یک مهره سیاسی اصولگرایان باشد، در نیروی انتظامی چهره شناخته شده ای بود.

به نظر می رسد که سرپرست شهرداری تهران به خوبی می داند برای ماندن نه به عنوان سرپرست بلکه به عنوان شهردار تهران باید اعتماد اجتماعی شهروندان را به شهرداری تهران بازگرداند و به همین دلیل است که به جای استفاده از تشریفات خاصی که شاید محمد علی نجفی در مدت زمان کوتاهی که شهردار تهران بود برای خود در نظر گرفته بود که این تشریفات در حد وزیر و یا رئیس جمهور بود، مکارم سعی دارد فارغ از این تشریفات دست و پا گیر با مردم و کارکنان شهرداری تهران ارتباط برقرار کند.

سرپرست شهرداری تهران در مدت دو هفته حتی سعی کرده تا از دیدارهای لاکچری که عموما شهرداران قبلی تهران با سلبریتی ها داشتند و سعی در پیدا کردن وجهه های اجتماعی و فرهنگی از طریق این دیدارها داشتند؛ از آن پرهیز کرده است. شاید یکی از دلایل این پرهیز این باشد که مشاوران وی برگزاری این جلسات را نسخه نخ نمای سیاسیون برای به دست آوردن محبوبیت های اجتماعی تجویز کرده باشند و قرار گرفتن در این مسیر به نوعی راه رفتن مکارم روی لبه تیغ باشد.

اما مکارم نباید فراموش کند که شهردار تک بعدی که با چرکه انداختن و اقتصاد خواندن کار خود را به عنوا نیک مدیر در دستگاه های دولتی و شهرداری تهران شروع کرده است، اگر بخواهد برای 3 سال پیش رو سکان اداره این شهر را به دست بگیرد؛ تک بعدی بودن نمی تواند وی را به یک شهردار موفق تبدیل کند.

تهران به جای یک مدیر تک بعدی سیاسی، حزبی یک شهردار چند بعدی می خواهد. در واقع به همان اندازه که وی اقتصاد شهری را می شناسد باید به همان اندازه مسائل اجتماعی و فرهنگی، آسیب های اجتماعی، گردشگری، شهرسازی و... را نیز بشناسد.

تهران به شهرداری نیاز دارد که به جای اینکه لابی های پشت پرده اش با احزاب و سیاسیون در رسانه ها و یا شبکه های مجازی دست به دست بچرخد، ایستادگی و دفاع وی از حقوق شهروندان تهرانی را نشان دهد.

تهران شهرداری می خواهد که وقتی سری به محله های آسیب دیده شهر تهران می زند، رفع مشکلات این محله ها را فراموش نکند و وعده سر خرمن به شهروندان ندهد.

مکارم باید به خوبی به این مساله واقف باشد که در حال حاضر افزایش عوارض شهری به یک عامل مخالفت و اعتراض شهروندان با شهرداری تهران تبدیل شده است و بی توجهی به فشارهای مضاعفی که این افزایش هزینه ها بر شهروندان تهرانی وارد می کند، در تصمیم گیری های کلان و صحبت هایی که در رسانه ها می کند، می تواند به پاشنه آشیل وی تبدیل شود.

به هر حال تا قبل از مدت زمان کوتاهی که محمد علی نجفی شهردار تهران بود، تهران و شهرداری تهران پرستیژ ملی و بین المللی خاصی را برای خود چه به ظاهر و چه در واقع ایجاد کرده بود و استعفای زودهنگام شهردار شانزدهم بعد ازافشاگری های گاه و بیگاهی که مدیران کنونی انجام دادند، وجه استراتژیک و قدرتمند این مجموعه را زیر سوال برده است و باید سعی کند تا این وجه با شفافیت تمام دوباره به مدیریت شهری تهران بازگردد.

به رغم تمامی خلاءهایی که اکنون در تبدیل سرپرست شهرداری به شهردار تهران وجود دارد، صحبت هایی که امروز در رسانه شهرداری از وی منعکس شده است، در واقع همان حرف های همیشگی است که حداقل در ماه های اخیر و در بعد کلان تر در یک دهه اخیر از شهرداران تهران شنیده ایم.

سوال تیتر شهر از سمیع الله حسینی مکارم این است که در وانفسای تهران که شهری بدون شهردار است، چه طرح نویی را می خواهد در حوزه اداره شهر براندازد؟

بیتوته کن...