بیتا توکلی بازیگر کودکی لیلی سریال در چشم باد درگذشت +عکس

بیتا توکلی بازیگر نقش کودکی لیلی سریال در چشم باد (متولد ۱۳۷۴ در تهران) است .

آیا شما هم بیننده سریال «در چشم باد» هستید؟ اگر این سریال را دیده باشید حتما می‌دانید که یکی از شخصیت‌های اصلی این سریال «لیلی» است، همان کودک شیرین زبانی که مانند سایه «بیژن» را دنبال می‌کند و انیس و مونس اوست.

بیتا توکلی در ۲۲ شهریور ۱۳۸۴ در سانحهٔ تصادف اتومبیل در جاده مشهد-دامغان به شدت مجروح شد و درگذشت.

این بازیگر نوجوان که به همراه پدر و مادر خود برای ادای نذری پس از به هوش آمدن مادرش از کما، راهی مشهد مقدس شده بودند، به هنگام بازگشت در جاده تصادف کرده و هر سه نفر جان خود را از دست دادند.
بیتا توکلی کلاس پنجم دبستان بوده و تاکنون در فیلمهایی چون “چتری برای دو نفر” و “سام و نرگس” به ایفای نقش پرداخته است.

ارسلان قاسمی بازیگر نقش کودکی ببِژن ایرانی در سریال در چشم باد می گوید:

آن موقع ۷ سالم بود. تجربه عجیبی بود. من به خاطر آن کار ۳ سال و نیم شمال بودم. برای من که بچه کوچکی بودم و قبلا هم این کار را انجام نداده بودم، خیلی سخت بود، چون این سریال بسیار سنگین بود. اما شرایطی که آقای جوزانی و آقای کاسه‌ساز در طول کار فراهم کرده بودند، خوب بود و از سختی کار کم می‌کرد. برای اولین بار بود که این تعداد آدم را می‌دیدم و مجبور بودم با ۴۰- ۳۰ نفر یک جا باشم و زندگی و کار کنم. استرس داشتم و احساس دلتنگی و غربت می‌کردم. فقط لطفش به بچه‌های هم سن و سالم مثل بیتا توکلی بود که با هم دوست بودیم و بازی می‌کردیم و حضورشان نمی‌گذاشت خیلی متوجه سختی‌ها بشوم. حتی درس خواندن ما با بچه‌های عادی فرق داشت. معلمی به اسم آقای رجبی از فومن به محل استقرار ما در ماسوله می‌آمد و به من و بیتا توکلی و پوریا، پسر خانم متخصص، درس می‌داد. بعد از فومن برگه امتحانات را می‌آوردند و از ما امتحان می‌گرفتند و از فومن برای‌مان کارنامه صادر می‌کردند. ما هم خیلی اذیت می‌کردیم. هر روز یکی‌مان بهانه می‌گرفت و مثلا می‌گفت خسته‌ام و سر کلاس نمی‌روم و… امیدوارم آقای رجبی هر جا هست از سر اذیت‌هایی که کردیم، بگذرد.

وقتی دوست جونم رفت
بیتا توکلی، دوست و هم بازی خوب‌مان در سریال «در چشم باد» بود که متاسفانه در سانحه رانندگی فوت کرد. فوت او تاثیر خیلی بدی روی من گذاشت و بسیار ناراحتم کرد. وقتی این خبر را شنیدم، نمی‌توانستم باور کنم. به عنوان یک بچه هیچ درکی از مرگ نداشتم و برایم غیرقابل باور بود که چه اتفاقی افتاده. یادم هست مادر و پدرم زود‌تر باخبر شده بودند اما از ترس عکس‌العمل من چیزی به من نگفته بودند تا تصمیم بگیرند چطور این خبر را به من بگویند. در قسمت سوم کار بودیم که من ۴-۳ ماهی تعطیل بودم و سر کار نمی‌رفتم. خانه بودم و سرم به درس و مدرسه گرم بود. تا این‌که‌‌ همان موقع که بیتا فوت کرد یک روز مجید حیدری‌نیا، یکی دیگر از هم بازی‌هایم، به من زنگ زد و گفت فهمیدی بیتا مرد؟ با ناباوری گفتم چی؟! کدام بیتا؟! باورم نمی‌شد دارد درباره بیتا توکلی حرف می‌زند.