پل خودکشی در پاسادنا؛ مقصد ترسناک دنیای گردشگری وحشت

به گزارش تیترشهر؛ تاکنون در دنیای و گردشگری و وحشت و با شماری از پل‌های معروف و تسخیرشده جهان آشنا شدیم. پل‌هایی که ظاهرا در مسیرهای ارتباطی دنیای زنده‌ها، که جهان ما را به جهان ارواح پیوند داده‌اند. مقصد و ترسناک و امروز ما باز هم یک پل ساخته دست بشر است که به دلیل وقوع حوادثی چند، با عنوانی ناخوشایند به شهرت رسیده است.

داستان امروز ما پیرامون پلی زیبا در امتداد خیابان کلرادو است که برفراز بستر رودخانه «Arroyo Seco» ساخته شده است. تاریخ احداث این پل در پاسادنا (Pasadena) به سال ۱۹۱۲ بازمی‌گردد، در آن زمان این پل با هزینه ۱۹۱ هزار دلار و زیر نظر شرکت مهندسی «وادل و هرینگتون» (Waddell & Harrington) ساخته شد. اما به نظر می‌رسد سازندگان آن هرگز تصور نمی‌کردند که روزی این دست ساخته زیبا و با شکوه‌شان، با لقبی خاص و نه چندان خوشایند شناخته شود.

بله این پل دست کم از سال ۱۹۳۲ تاکنون اسم مستعار «پل خودکشی و» (Suicide Bridge) را یدک می‌کشد.

این پل در اصل با نام پل خیابان کلرادو شناخته و روی بستر رودخانه ساخته شده است، همین امر باعث شده شاهد شکل گیری یک پرسپکتیو خاص و تماشایی باشیم، به ویژه زمانی که افراد در حال رانندگی روی پل هستند.

به لطف این چشم‌انداز سحرانگیز و البته قرارگیری چراغ‌هایی در فواصل منظم، این پل از حال و هوای رمانتیک و عاشقانه برخوردار است، به ویژه وقتی بیننده از فاصله‌ای دور به آن نگاه می‌کند، اسیر جادوی دلفریب و کلاسیک آن می‌شود. اما این ساختار خاص و منحصربه‌فرد دست کم تاکنون صحنه‌ی خودکشی بیش از صد انسان بوده که از بالای آن به پایین پریده و به زندگی‌شان خاتمه دادند.

متأسفانه به خاطر ارتفاع بالای پل، این پریدن‌ها اغلب به تکه تکه شدن اجساد منتهی شده و صحنه‌ای زشت و ناخوشایند را برجای می‌گذارند.

اولین خودکشی در ۱۶ نوامبر سال ۱۹۱۹ به وقوع پیوست، بعدها و در هنگام بحران و رکود اقتصادی بزرگی که در فاصله سال‌های ۱۹۳۳ تا ۱۹۳۷ گریبانگیر مردم آمریکا شده بود، نزدیک به ۵۰ خودکشی دیگر در کارنامه این پل به ثبت رسید. هر چند در گزارشات دیگر آمارهای متفاوتی ارائه شده است و حتی تخمین زده می‌شود که در همین فاصله ۹۵ نفر روی همین پل به زندگی خود خاتمه دادند.

تاکنون بیش از صد نفر با پریدن از این پل خودکشی کرده‌اند

در کتابخانه مرکزی پاسادنا، سه پرونده قطور مملو از انواع و اقسام مقالات سرگرم کنده و حقایق جالبی وجود دارد که در مورد پل خیابان کلرادو گردآوری شده‌اند. این پل در سال ۱۹۹۳ و با هزینه‌ای بالغ بر ۲۷ میلیون دلار بازسازی و مرمت شده و به دنبال آن شاهد اضافه شدن یک حصار و نرده مخصوص برای جلوگیری از خودکشی روی پل بودیم. این امر اگرچه شمار قربانیانی را که قصد خودکشی در این منطقه را داشتند تا حدودی کاهش داد، اما نتوانست به صورت کامل این مسئله را متوقف کند و همین مسئله باعث شده که هنوز هم بسیاری این پل را با نام مستعار خود شناسایی کنند.

البته خودکشی به تنهایی تنها عامل شهرت این پل نبوده است. به هر حال وقتی افرادی افسرده و رنج دیده که به آخر خط رسیده‌اند، با پریدن از این پل به رنج‌های عمیق زندگی خود پایان می‌دهند، ارواح و اشباح هم آرام آرام از گوشه و کنار سر برآورده و باعث شکل گیری انواع داستان‌های ترسناک از تسخیر ارواح و مشاهده‌ی اشباح می‌شوند. به طوری که امروزه گفته می‌شود پل خودکشی دست کم توسط چندین روح تسخیر شده است.

از جمله این ارواح می‌توان به روح مردی با عینکی با قاب سیمی و زنی اشاره کرد که ظاهرا لباس بلندی به تن دارد. او اغلب ایستاده برفراز یکی از نرده‌های پل مشاهده شده است و به محض آنکه خود را از پل به پایین می‌اندازد، در هوا ناپدید می‌شود.

حتی زیر پل، ارواح هنوز هم روی بستر رودخانه این سو و آن سو می‌روند. بارها صداهای عجیب و انعکاس گریه و ناله‌ها در تاریکی شب به گوش مردم رسیده است، اشکالی مه گرفته و شبح مانند مشاهده شده و حیوانات اغلب در این منطقه رفتارهایی عجیب و غیر عادی از خود نشان می‌دهند.

بسیاری از ساکنان کمپ‌های افراد بی‌خانمان که معمولا زیر پل برپاست، به صورت مرتب از مشاهده اشباح صبحت کرده و از شنیدن صداهای مرموز و بعضا ترسناک گلایه دارند. ظاهرا حتی شبحی زیر پل سرگردان است و در حالی که به این سو و آن سو می‌رود به صورت نجواگونه سرودی را زمزمه می‌کند، در حالی که هیچ کس به درستی قادر به درک منظور او نیست.

در افسانه‌ها و داستان‌های ترسناک محلی حتی گاهی به تاریخچه این پل نیز اشاره می‌شود. به عنوان مثال گفته می‌شود در طول عملیات احداث پل خیابان کلرادو، یک کارگر مشغول کار روی لبه پل بوده که ناخواسته از آن بالا به پایین پرتاب شده و روی آسفالت هنوز خیس و مرطوب جان می‌دهد. در غفلت دیگران بتن آرام آرام خشک شده و جسد او را برای همیشه در میان خود مدفون می‌کند و او اکنون، یکی از ارواحی است که این پل را به تسخیر خود درآورده‌اند.

حتی در بعضی از داستان‌ها بیان شده دلیل اصلی که این پل جان‌های زیادی را مطالبه می‌کند مرگ همین کارگر است و این اوست که افراد درمانده را صدا زده و آنها را وادار می‌کند برای خلاصی از مشکلات‌شان با پریدن از پل خودکشی کنند.

دیگر داستان معروف این پل به حادثه‌ی خودکشی برمی‌گردد که در اولین روز ماه می سال ۱۹۳۷ به وقوع پیوست. در آن زمان «میرتل وارد» (Myrtle Ward) یک مادر ناامید و درمانده‌ی ۲۲ ساله دختر سه ساله‌اش «ژانت» را در آغوش گرفته و صبح هنگام خود را به پل می‌رساند. براساس یکی از داستان‌های موجود ظاهرا همسرش، او و دختر کوچک‌شان را ترک کرده و همین امر باعث دلسردی عمیق زن جوان شده بود. میرتل به سمت یکی از لبه‌های پل رفته و به همراه دخترش از آنجا به پایین می‌پرد به امید که حتی در زندگی پس از مرگ نیز به همراه دختر کوچکش باشد. اما دست سرنوشت خوابی متفاوت برای او دیده بود.

هنگام سقوط به شکلی معجزه آسا کودک به شاخه‌ی یکی از درختان اطراف گیر می‌کند که باعث می‌شود از سرعت سقوط کاسته شده و کودک بدون برداشتن آسیبی جدی به زمین بیفتد. اما میرتل بدشانس به محض برخورد با زمین جان خود را از دست می‌دهد. امروزه او نیز از جمله ارواحی است که این پل را به تسخیر درآورده و همچنان در جستجوی کودک گمشده‌اش، این گوشه و آن گوشه را می‌کاود.

دیگر خودکشی عجیب روی داده در این منطقه مربوط به سال ۲۰۰۸ است، وقتی مردی که دو تن از نزدیکان از جمله مادربزرگ مادری خود را کشته بود، بعد از ارتکاب قتل خود را به پل رسانده و از آن پایین پرید.

با این حساب به نظر می‌رسد هم بخش بالایی و هم بخش زیرین پل هر دو در تسخیر ارواح مردگانی هستند که مدت‌ها قبل توسط نفرین او فراخوانده شدند. ارواحی که ناخواسته در پیوندی شوم با این پل بوده و هنوز هم در حوالی جایی که به زندگی‌شان خاتمه دادند، سرگردانند.

در بخش زیرین پل شبکه‌ای گسترده از خیابان‌ و پل‌های دیگر واقع شده است. همچین در این بخش پلکانی قرار دارد که در نهایت به جایی در نزدیکی مرکز پل راه دارد. اما از خود پل هیچ مسیری برای دسترسی به پارک زیرینش وجود ندارد. به علاوه یک مجرای آب هم در زیر پل قرار دارد که کودکان محلی اغلب به آنجا سر زده و روی در و دیوار آن را با اسپری نقاشی کرده‌اند.

خیابان کلرادو اکنون با نام «بلوار کلرادو» شناخته می‌شود، به علاوه باید اشاره کرد که این پل در فاصله سال‌های ۱۹۲۶ تا ۱۹۴۰، بخشی از مسیر تاریخی ۶۶ بود.