بیوگرافی رسول صدرعاملی (کارگردان) +فیلمها و خانواده

برنامه شب گذشته خندوانه میزبان رسول صدرعاملی کارگردان سینما بود.

این کارگردان گفتگو با رامبد جوان را با طرح سوالی از حاضران آغاز کرد و پرسید: در این جمع چه کسانی دوست دارند بازیگر شوند و دلیل علاقه‌شان به بازیگری چیست؟

صدر عاملی داشتن کاراکتر بازیگری را عامل مهم‌تر از استعداد برای بازیگر شدن دانست و گفت: اینکه بلد باشی کاری کنی که همه تو را دوست داشته باشند و توانایی ارتباط خوب با دیگران را داشته باشی، کاراکتر بازیگری است. این ربطی به تیپ و قیافه ندارد. مهم این است که شخص، ظاهر خود را دوست داشته باشد و آن را قبول داشته باشد.

وی ادامه داد: در گذشته سرزمین ما سرزمین شعر بود ولی اکنون سرزمین سینماست. سینما به دلایل مختلف مورد توجه قرار گرفته است. قسمت تلخ ماجرا این است که به عنوان یک کارگردان باید از میان افرادی که واقعا استعداد دارند یک نفر را انتخاب کنیم. ما با این همه استعداد باید بتوانیم حرف اول را در سینما بزنیم.

در این قسمت خندوانه به این موضوع اشاره شد که این کارگردان، بازیگران مطرحی چون کتایون ریاحی، ترانه علیدوستی، پگاه آهنگرانی، نگار جواهریان، خاطره اسدی و طناز طباطبایی را به سینما معرفی کرده است.

وی با اشاره به موضوع استعدادیابی در بین دختران گفت: دختران قصه‌های دراماتیک‌تری دارند که می‌توان از آن در فیلمسازی استفاده کرد بنابراین به نظر من پرداختن به نوجوانی و جوانی دختران سرزمین‌مان اهمیت دارد.

صدرعاملی درباره روزهای حضورش در فرانسه در زمان اقامت امام خمینی (ره) در این کشور، گفت: من در آن زمان در روزنامه اطلاعات خبرنگار بودم. یک روز سردبیر وقت روزنامه اطلاعات از من خواستند که به پاریس بروم و گفتند امام خمینی به پاریس آمدند و تو باید برای تهیه گزارش به آنجا بروی. وقتی امام به نوفل لوشاتو رفتند من به مدت سه ماه تنها عکاس و خبرنگار ایرانی آنجا بودم و با همان پرواز پاریس به تهران هم با امام(ره) به ایران آمدم. بعد از شش ماه به پاریس بازگشتم. نه ماه بعد از آن روزها هم جنگ شروع شد و برادرم شهید شد. بعد که به ایران آمدم طبق خواسته پدرم در کشورم ماندم.

وی در رابطه با اولین ساخته خودش گفت: مستند «فتح باستان» که در آن با علی مزینانی همکاری داشتم اولین ساخته من است که در جبهه‌های جنگ ساخته شده است.

این کارگردان در ادامه خاطره سوژه اولین فیلم سینمایی خود را این گونه بیان کرد: وقتی در حال تهیه مستند بودیم، نامه‌ای از یک افسر عراقی پیدا کردیم که خطاب به تمام رزمنده‌های ایران نوشته بود من شما را دوست دارم و به طرف شما شلیک نمی‌کنم من سر تفنگم به آسمان است. افراد دیگری بین ما جنگ انداخته‌اند. این نامه سوژه اولین فیلم سینمایی من به اسم «رهایی» بود.

صدرعاملی در پاسخ به سوال رامبد جوان درباره خاطره‌‌اش از امام خمینی(ره) بیان کرد: شهرت و اسم برای امام مهم نبود. یک هدف داشت و رسیدن به آن هدف برایش مهم بود. وقتی نزد ایشان بودی به شدت حالت خوب بود و آرامش داشتی.

جوان از این کارگردان پرسید، اگر رئیس جمهور بشوید چه کارهایی برای خوشحالی مردم انجام می‌دهید؟ که مهمان خندوانه در پاسخ گفت: تمام نسل مدیران دهه ۶۰ را بازنشسته و مدیریت کشور را به مدیران دهه ۷۰ می‌سپارم و مسئولیت تمام خطاهایشان را بر عهده می‌گرفتم.

کارگردان «دختری با کفش‌های کتانی» دلیل ساخت فیلم‌های جدی‌ خود را به شرایط زمانی که روزنامه‌نگار بوده است مرتبط دانست و گفت: فیلم‌های من شبیه فیلم‌های هیچ کجای جهان و فیلم‌های هیچ کارگردان شناخته شده‌ای نیست به این دلیل که فیلم‌های من برای همین جاست.

وی در رابطه با فریدون جیرانی گفت: بابت سال‌های اول فعالیت هنری‌ خودم به او مدیونم. هر دوی ما در روزنامه کار می‌کردیم. او در سرویس اجتماعی بود. «گل‌های داوودی» را با کمک فریدون جیرانی کار کردم. قصد ما این بود که فیلم عاشقانه بسازیم و به همین منظور نقش‌های اصلی را نابینا کردیم و گفتیم وقتی نبینند که مشکلی نیست!

صدرعاملی در رابطه با اثر در حال ساخت خود گفت: این اثر قصه‌ای از پرویز شهبازی دارد و اسم آن «سال دوم دانشکده من» است. تهیه‌کننده کار مسعود ردایی و فیلمبردار آن هومن بهمنش است.

صدرعاملی در پایان پس از لبخند به دوربین خندوانه قول داد برای سی نفر از علاقمندان در دفتر خود ده جلسه ورک شاپ رایگان برگزار کند.

رسول صدرعاملی متولد ۲۲ آذر ۱۳۳۳ در اصفهان، کارگردان است

فارغ التحصیل لیسانس رشته جامعه شناسی می باشد، علاوه بر کارگردانی، تهیه کننده، فیلمنامه نویس و روزنامه نگار می باشد، تنها پسرش میلاد نیز راه وی را در پیش گرفته است

خانواده و همراه امام خمینی

پدرش سال‌ ها در مسجدی حوالی خیابان پیروزی به عنوان امام جماعت شناخته می‌ شد، ابتدا در روزنامه اطلاعات به عنوان خبرنگار کار خود را آغاز کرد با اوج‌ گیری انقلاب در پاییز ۵۷ به نوفل‌ لوشاتو رفت و همراه با بسیاری از خبرنگاران دیگر، احوالات آن روز رهبر انقلاب ایران را منعکس کرد

او با همان هواپیمای امام در ۱۲بهمن ۵۷ به ایران بازگشت و کار خود را پی گرفت

آرزوی روزنامه نگار شدن

صدرعاملی به گفته خودش از روزی که خودش را شناخته روزنامه را می شناخته و آرزو می‌ کرده که روزی یک خبرنگار و روزنامه نگار بشود او درسال آخر دبیرستان به روزنامه اطلاعات معرفی می شود و همزمان با اطلاعات هفتگی نیز همکاری می‌ کرد

شروع فعالیت هنری

عاملی فعالیت سینمایی خود را در سال ۱۳۵۹ با تهیه فیلم خونبارش آغاز کرد و اولین فیلمش را به عنوان کارگردان با نام رهایی در سال ۱۳۶۱ روی پرده سینما برد

شرکت فیلم سازی

وی در سال ۱۳۵۸ شرکت تولید و توزیع فیلم سینمایی به نام میلاد فیلم راه‌ اندازی کرد و در سال ۱۳۸۴ به همکاری چن تن دیگر موسسه بین‌ المللی فیلمیران را تاسیس کرد، که هم اکنون بزرگترین توزیع کننده فیلم در کشور است

اولین افتخارات

فیلم گل‌های داودی به کارگردانی رسول صدرعاملی در سال ۱۳۶۳ در سومین دوره فیلم فجر، ۵ لوح زرین از هیات داوران دریافت کرد، همچنین این فیلم در جشنواره فیلم پیونگ یانگ مقام اول را به دست آورد

سیمرغ

رسول صدرعاملی در بیستمین جشنواره بین‌ المللی فیلم فجر سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی را برای ساخت فیلم من ترانه ۱۵ سال دارم دریافت کرد، فیلم دختری با کفش‌ های کتانی، ساخته وی نیز جوایز متعدد داخلی و خارجی را کسب کرده است

ازدواج و همسر رسول صدرعاملی

رسول صدرعاملی سالهاست ازدواج کرده و یک پسر بنام میلاد دارد

قعالیت پسرش

میلاد صدرعاملی متولد سال ۱۳۶۱ و دانشجوی مهندسی نساجی می باشد

او فعالیت هنری خود را با دستیار کارگردانی فیلم دختری با کفشهای کتانی ساخته پدرش رسول صدرعاملی آغاز نمود و با بازی در فیلم من ترانه ۱۵ سال دارم بازیگری را نیز تجربه کرد و در حال حاضر نویسنده و کارگردانی می کند.

فیلم‌های رسول صدرعاملی

‘گل های داودی‘ یکی از بهترین ملودرام های دهه ۱۳۶۰ است که در آن صدرعاملی داستانی ساده اما به شدت جذاب را به خوبی روایت کرده و رنگ و بویی عاشقانه را نیز بر آن حاکم کرده است.

فیلم درباره پسر جوان نابینایی است که در آستانه ازدواج با دختری نابینا قرار دارد و برای بازگشت پدر زندانی خود لحظه شماری می کند که در نهایت با کشته شدن پدر در زندان شاهنشاهی، فاجعه رقم می خورد.

کارگردانی خوب و سنجیده وی در این فیلم را می توان از نقاط قوت آن دانست که با توجه به جوانی صدرعاملی تعجب برانگیز جلوه می کند.

فروش فوق العاده فیلم که ‘گل های داودی’ را به پرفروش ترین فیلم سال تبدیل کرد، جای پای او را در سینمای نوپا و جوان ایران اسلامی محکم تر کرد و به تقویت شرکت تعاونی میلاد فیلم انجامید.

وی پس از این موفقیت همه جانبه، فیلم جاده ای ‘پاییزان’ را با شرکت بازیگرانی از جمله ‘داریوش ارجمند’، ‘امین تارخ’ و ‘کتایون ریاحی’ ساخت که داستان نویی در آن زمان داشت و به همین خاطر نیز مورد توجه مخاطب عام قرار گرفت.

البته نباید از تبلیغات هوشمندانه صدرعاملی برای کشاندن مردم به سینماها غافل شد که ترانه زیبای انتهایی فیلم آن را کامل تر کرد.

در دهه ۷۰، آثار صدر عاملی بیش از گذشته جامعه محور شد و فیلمساز بیشتر هم و غم خود را صرف قشر نوجوان جامعه کرد.

وی پس از فیلم به نمایش درنیامده ‘سمفونی تهران’ با مضمون کودک ونوجوان، فیلم تحسین شده ‘دختری با کفش های کتانی’ را براساس فیلمنامه ای از فریدون فرهودی و پیمان قاسم خانی ساخت.

فیلمی درباره دختر نوجوانی است که در بحران بلوغ دچار اشتباهاتی شده و مشکلاتی را از سر می گذراند که سر آخر به پختگی فکری او منجر می شود.

صدرعاملی در این فیلم عالی کار کرده و داستانی جذاب را به بهترین شکل کارگردانی کرده و ایجاز را سرلوحه کار خود قرار داده است.

اخذ یک بازی درخشان از ‘پگاه آهنگرانی’ دیگر نقطه قوت کار صدرعاملی در ‘دختری با کفش های کتانی‘ بود که جزو ارکان موفقیت فیلم به حساب می آید.

پس از نمایش موفق فیلم یاد شده، وی دومین قسمت سه گانه خود را با عنوان ‘من ترانه ۱۵ سال دارم‘ را جلوی دوربین برد که بهترین و کامل ترین فیلم از این مجموعه سه فیلمی محسوب می شود.

فیلم داستان ‘ترانه’ دختر نوجوانیست که با پسری همسن و سال خود برخلاف نظر خانواده پسر ازدواج کرده و ماجرای بچه دار شدنش پس از عقدی کوتاه مدت مشکل آفرین می شود.

صدرعاملی شخصیت فیلم قبلی خود را در اینجا تکامل بخشیده و ترانه ای را خلق کرده که برای نگهداشتن فرزند خود به آب و آتش می زند.

‘ترانه علیدوستی’ برای نقش ‘ترانه’ انتخاب فوق العاده ای بود که بخش عمده ای از بازی درخشان او مرهون هدایت هوشمندانه صدرعاملی بوده است.

فروش بالای فیلم در کنار جوایز جشنواره فیلم فجر(بهترین فیلم و بهترین فیلمنامه و بازیگر نقش اول زن) و برخورد مثبت منتقدان و نویسندگان سینمایی، صدرعاملی را به صرافت تولید قسمت آخر این سه گانه انداخت.

فیلمنامه ‘دیشب باباتو دیدم آیدا‘ که براساس قصه ای از مرجان شیرمحمدی(بازیگر دهه هفتاد سینمای ایران) نوشته شده، داستان دختر نوجوانی است که پی به رازی در رابطه با پدر خویش برده و حال در کلنجار برای پنهان کردن و فاش نکردن آن به سر می برد.

فیلمنامه فیلم فوق برخلاف دو فیلم قبلی صدرعاملی بسیار ضعیف و فاقد کشش دراماتیک بوده و مخاطب برای همذات پنداری با قهرمان فیلم دچار مشکلات اساسی است.

در این میان بازی ضعیف ‘سوفی کیانی’ نیز مزید برعلت شده و ضعف های کار را نمایان تر کرد.

البته نباید از بازی های تاثیرگذار الهام پاوه نژاد و خاطره اسدی یاد نکرد که فیلم را اندکی قابل تحمل تر کرده است.

صدرعاملی با وجود پختگی در طراحی نماها و احاطه بر وجوه تکنیکی فیلم ذر بخش هایی دچار مشکل شده که در دو فیلم قبلی نقطه قوت به حساب می آمده است.

امام رضا(ع) برای مردم ایران همواره از احترام ویژه ای برخوردار است و این امر از نسلی به نسل دیگر نیز منتقل می شود. فیلمسازان کشور نیز از مردم جدا نبوده و همواره علاقه ای قلبی به ساخت آثاری در این رابطه دارند.

صدرعاملی نیز با چنین شور و علاقه ای، به ساخت یک سه گانه در رابطه با زائرین امام هشتم(ع) مبادرت ورزید که قسمت آخر آن هنوز به نمایش درنیامده است.

‘هر شب تنهایی’ داستان گوینده جوان رادیوست که مبتلا به سرطان شده و از عمل جراحی نیز وحشت دارد.

سفر چند روزه او و همسرش به مشهد به نیت کسب آرامش روحی، شاکله فیلم را تشکیل داده و به خوبی مخاطب را با خود همراه و همدل می سازد.

تنها مشکل فیلم، کندی ریتم در نیمه های آن و نیز ساختار و میزانسن های تا حدودی تلویزیونی فیلم است که کیفیت نهایی فیلم را اندکی پایین آورده است.

اما ‘شب’ از کیفیت بالاتری برخوردار بوده و شخصیت های اندک فیلم خوب پرداخت شده و صاحب هویت مستقلی هستند.

ایده همراه شدن سرباز جوان با سابقه داری کهنه کار آن هم در زمانی که برف شهر را پوشانده و هتل ها و مسافرخانه ها پر از مسافر است، ایده جذابیست که در دستان صدرعاملی به فیلمی جمع و جور و دوست داشتنی تبدیل شده است.

نقطه قوت فیلم ‘شب’ بازی های عالی بازیگران فیلم از جمله امین حیایی، عزت الله انتظامی و زنده یاد خسرو شکیبایی است که کیفیت ویژه ای به اثر بخشیده است.

آخرین ساخته به نمایش درآمده از این کارگردان خوش ذوق سینمای ایران، فیلم ‘زندگی با چشمان بسته’ است که توقیفی موقت را از سر گذرانده و اواخر تابستان سال جاری نمایش نسبتا موفقی را پشت سر گذاشت.

فیلمی با شخصیت های نسبتا کم که در محله ای قدیمی روزگار خود را سپری می کنند.

در این اثر نیز صدرعاملی دختری جوان که در معرض اتهامی اخلاقی قرار گرفته را قهرمان داستان قرار داده و تنش ها را پیرامون آن شکل داده است.

با این همه فیلم روح نداشته و شخصیت ها تقریبا کپی کمرنگی از آثار موفق صدرعاملی هستند که همه اینها فیلم را از کیفیت انداخته و به کاری کاملا متوسط در کارنامه فیلمسازی رسول صدرعاملی تبدیل کرده است.

کارگردان

• گل‌های داودی (۱۳۶۳) این فیلم در سومین جشنواره فیلم فجر موفق به دریافت ۵ لوح زرین از هیئت داوران گردید. ضمن اینکه در جشنواره فیلم پیونگ یانگ (کره شمالی) مقام اول را کسب کرد. گلهای داودی اولین ملودرام سینمای پس از انقلاب است که ارتباط وسیعی با مخاطبان برقرار کرد.
• پاییزان (۱۳۶۶)،
• قربانی (۱۳۷۰)،
• سمفونی تهران (۱۳۷۲)
• فیلم‌های مستندی در زمینه مسائل اجتماعی از جمله سریال خاطرات یک خبرنگار (پرواز انقلاب ۱۳۷۶)،
• دختری با کفشهای کتانی (۱۳۷۸)،
• من، ترانه ۱۵سال دارم (۱۳۸۰)،
• دیشب باباتو دیدم آیدا (۱۳۸۳)،
• شب (۱۳۸۵)،
• هر شب تنهایی (۱۳۸۶)،
• زندگی با چشمان بسته (۱۳۸۷).
• در انتظار معجزه (۱۳۸۸).

فیلمنامه‌نویس

• «می‌خواهم زنده بمانم»

تهیه‌کننده

• دبیرستان
• راه و بیراه
• در کمال خونسردی
• روزهای خوب زندگی
• شبیخون
• برگ برنده
• عروسک فرنگی
• مستند داستانی پیاده‌روهای واراژدین
• قفل یعنی کلید (فیلم تلویزیونی)
• یک فنجان چای گرم (فیلم تلویزیونی)
• مستندهای متعددی در زمینه جنگ و آسیب‌های اجتماعی، در سطح جامعه